نابرده رنج، گنج میسر نمی شود!!! (تحلیلی بر طوفان ۶۰۹)

(پیش از هر چیز خاطر نشان می کنم که مسئولیت مستقیم تاخیر در ثبت تحلیل ۶۰۹ مشخصا بر عهده ی اینترنت، کامپیوتر بنده و نرم افزار فتوشاپ میباشد، بنده از همین تریبون اظهار امیدواری می کنم که مسئولین رسیدگی کنن!!!)

اخطار جدی!

به هیچ عنوان اگر اپیزود ۶۰۹ رو ندیدین پایین تر نرین چون اسپویل نابودتون می کنه!!!

.

.

.

.

خب خب خب، درود بر همه شما دوستان و همراهان همیشگی. نمی دونم از کجا شروع کنم و چی بگم شاید بهتر بود اصلا چیزی ننویسم اما خب نمیشه دیگه، ما یه قراری با هم داریم! در هر صورت همین اول کار از همه شما عذر میخوام اگه نمی تونم بعد از این اپیزود طوفانی، شگفت زده تون کنم. تحمل کنید تا در قسمت های بعد تحلیل های بهتری بخونید!!!

.

۱- گروه نگان، بودن یا نبودن!

خیلی از ما ها بعد از اتمام پارت اول فصل شیش و اومدن اون سکانس تقابل گروه نگان با گروه دریل، ترس همه وجودمون رو گرفت و حس کردیم نکنه با پایان ماجرای دریل روبرو باشیم! اما خب سخت در اشتباه بودیم. از صمیم قلب امیدوارم خود نگان هم مثل گروهش باشه! اونا پشت سر هم فُل می کنن؛ اولا که همون اول کار گروه رو یکسره نمی کنن یا حداقل با کشتن یکیشون زهرچشم نمی گیرن، دوما، علیرغم برتری نفری، باز هم فقط یه نفر رو همراه دریل واسه گشتن تریلر می فرستن و سوما اونقدر گرم بازیِ ساشا شدن که اصلا متوجه غیبت طولانی رفیقشون نشدن، و اینجا بود که دریل به قول رضا مارمولک؛ خواهر و مادرشون رو به هم پیوند داد!!!

.

۲- آبراهام-ساشا، یک دلبستگیِ شجاعانه!

بخاطر علاقه نوپای بین آبراهام و ساشا بود یا بازی خوانیِ ساشا، در هر حال و هر چه که بود فرصت کافی رو به دریل داد تا سردسته گروه نگان رو وادار به قرقره کردن ضرب المثل خودش کنه(اگه می خوای گ…ی رو بخوری، لقمه لقمه ش نکن، یه جا ببلعش تا راحت تر بره پایین!!!) ضمنا دریل هم نشون میده که بدون کراسبو، دریل باز هم دریل هستش!!!

.

۳- چهره هایی که ترس و دلهره رو فریاد می زنن!

گروه ریک از خونه خارج شدن و ترس رو میشه تو چهره همه حتی جودیث دید، در حالی که این فقط جسیِ که هیچ ترسی تو چهره ش پیدا نیس و شاید این خیال راحت اونقدر رو اعصاب ماس که به نظرمون بازیش خیلی مصنوعی میاد، اما عجله نکنین، شاید هر کدوم از ماها رو هم ریک رهبری می کرد همین حس رو داشتیم. فاز اول فرار به خوبی پیش میره و نقشه بازنگری میشه و در همین حین اولین اشتباه مادرانه به وقوع می پیونده و دقیقا زمانی که ریک سرنوشت دخترش رو به دست گابریل می سپره، جسی با درخواست پسر متزلزل ش موافقت می کنه و قدم در راهی که به قول آندرو لینکلن سرشار از خون و خشونت هستش میزاره! (همگی یادمونه که بعد از حمله ی گرگ ها که تازه انسان بودن! سم دچار چه بحرانی شد و حتی از طبقه دوم پایین نمی اومد، حالا بین ارتش گرسنه ی واکرها و چند دقیقه بعد از صدا زدن های مکرر مادرش، به اون قول میده که از پسش بر میاد، بله بخوایم یا نخوایم اشتباه مرگبار جسی صورت می گیره و باقی ماجرا پیش میاد)

.

۴- نگاهی که در ترس و تردید غوطه ور شده!

آخه کیه که بازی خیره کننده ریک رو در سکانسی که با نگاهش داره گابریل و جودیث رو بدرقه می کنه، دست کم بگیره؟ کی میتونه اون حس ترس و تهدید رو تو چشمای ریک نبینه؟ ریک تصمیم سرنوشت سازی می گیره و جالبه که این جسیِ که حمایتش میکنه و بهش دلداری میده، نهایتا یک تصمیم عاقلانه ی پدرانه در مقابل یک تصمیم احساسیه مادرانه قرار می گیره! (بماند که اگر جسی مادر جودیث بود، هیچوقت اون رو به پدر گابریل نمی سپرد!!!)

.

۵- گرگ و میش!

گرگ قصه ما با دنیس همراه شده تا به هر قیمتی هست اون رو با خودش به پشت دیوارها ببره، این اولین پرده از یه اتفاق تراژیک در این اپیزود هستش. گرگی که حالا نسبتا رام شده لحظه به لحظه بیشتر و بیشتر ما رو شگفت زده می کنه که نکنه حق با مورگان بوده باشه؟! گرگ ما که از شواهد پیداس سردسته ی گله هم هست(به دنیس میگه باید بیشتر صبر میکردیم، خودخواه بودم که حمله کردیم) جون دنیس رو نجات می ده تا خودش نجات پیدا کنه، اما قضیه به این سادگی ها هم نیست، همونطور که به دنیس قول میده، براش یه هدیه داره! اون بر میگرده و حتی وقتی که با گلوله کارول آبکش شده بازم یه واکر رو نگه میداره تا دنیس فرار کنه!!!

.

۶- کارول یا مورگان، حق با کدام است؟!

شاید کمتر کسی توجه کرد که در این اپیزود کارول در تمام اتفاقات تلخ، نقش داشت! شاید بارزترین اتفاق تلخ مربوط به مرگ سم و مرگ ها و اتفاقات متعاقب اون باشه. از طرف دیگه و به قول مورگان، کارول نمیتونه مورگان رو بکشه، بله درسته، کارول که خیلی ها رو مثه آب خوردن کشته، نمیتونه همچین تصمیمی بگیره. شاید با کشتن مورگان گروه کمی کمتر به زحمت می افتاد، ولی آیا در نتیجه کار با اونچه الان هست تفاوتی داشت؟! نمی خوام حق رو به مورگان بدم چون نمی فهممش، میخوام شما اینکار رو بکنید!!!

.

۷- MoM,MoM !

از همون لحظات اول همه می دونیم که قراره چه بلایی سر سم بیاد، فقط دل دل می زنیم که آتیشش دامن بقیه رو نگیره، اما عاقبت؛ سم-جسی-برادر سم و نهایتا کارل!!! و همه ی اینا همونطور که قبلا گفتم با دیالوگ های کارول شروع میشه، اون سکانس اونقدر استادانه اس که انگار واکرها دارن جذب صدا و تشعشعات لحن کارول میشن و به سمت سم میان، نزدیک و نزدیک تر میشن وبعد استپ! یه کلوز آپ از سم و شکافته شدن صورت و گردنش… شما رو نمیدونم ولی من هنوز تحت تاثیر اون سکانسم. مادری که آگاهانه و نومیدانه خودش رو به دست واکرها می سپره و تا لحظه آخر دست پسرش رو ول نمی کنه و همینطور لَمس و بدون تقلا تا آخرین نفس چشم از پسرش بر نمی داره… همه اینها رو به ضربات پی در پیِ تبر ریک اضافه کنین و خونی که چهره و ذهن اون رو پر میکنه، اشکهایی که از سر یاس میریزه و آخرین تلاش برای نجات پسرش! اما صبر کنین این همه ماجرا نیس!

.

۸- برق شمشیر، بوی باروت و یک چشم!

شلیکی ناگهانی همراه با ضربه ی شمشیری که دیگه از دستم در رفته تو چند تا از بزنگاه های کلیدی سریال تا حالا نقش اول بوده! این اتفاقات به آخرین دیالوگ کارل در این اپیزود ختم میشه: Dad! و رنگ واقعیت به مهمترین اسپویل این اپیزود میزنه! اونجاس که حتی قفل کردن دست کارل در دست رقیب عشقیش هم نمی تونه مانع شلیک اسلحه ای بشه که از اسلحه خونه دزدیده شد و با کمک ریک شلیک باهاش یاد گرفته شد، بنگ! این کارلِ که چشمش رو از دست می ده!!!

.

۹- !He is Fucking Glenn

گلن تا همیشه!!! ینی این بشر حاضر نیس بمیره، حتی حاضر نیس یه زخم سطحی برداره، حداقل نه تا زمانی که ساعت هرشل کار می کنه!!! هنرنمایی ایند، جیغ های مگی، گلوله ای که شلیک نشد و موزیکی که همه چیز رو برای یه مرگ قهرمانانه مهیا می کنه، اما این گلنِ که باز هم با یه شلیک(مثه ترمینوس) و در واقع به کمک یه اَبَر خر شانسی!!! جون سالم به در میبره تا والنتاین مگی خراب نشه!

.

۱۰- طبق محاسبات من، ما از اینجا زنده خارج میشیم!

نمی دونم هدف رزیتا از خالی کردن ته دل یوجین مثبت بود یا منفی، اما چیزی که میدونم اینه که وقتی ما با یوجین در خط مقدم مبارزه با واکرها روبرو شدیم، نظرمون رو نسبت به خیلی چیزها عوض کردیم!!!

.

۱۱- ریک-تیزی-خون، مثلثی که استثنا نداره!

فرقی نداره قمه ی دسته قرمز یا تبرزین، فرقی نداره مرگ لوری یا چشم کارل، فرقی نداره یه بلوک از زندان یا یه شهرک پر از واکر، این ریکِ که وقتی خونش به جوش میاد هیچی جلودارش نیس، با هر ضربه و مثه برگ درخت واکر روی زمین میریزه، حالا ریک پسرش رو در معرض مرگ، عشق جدیدش رو زیر دندون واکرها، و نقشه ای که قرار بود همه رو نجات بده رو به فنا میبینه! خب اما اون ریکِ و همیشه یه فکری توی سرش داره، دست تنها به دل واکرها میزنه، و با خلاص کردن و انداختنشون روی هم، توی مسیر حرکت اونها مانع میزاره تا راحت تر بشه از بین بردشون، توی این لحظات فقط سر و صورت واکرهاست که به زمین میریزه، یکی-دوتا-سه تا و …

.

۱۲- ایمان بدون عمل، همان مرگ است!

نابرده رنج گنج میسر نمی شود!!! بله خدا دعاهای ما رو مستجاب کرده و خواسته که ما به دست خودمون نجات پیدا کنیم، مرد خدا آستین هاش رو بالا می زنه و به مهلکه وارد میشه، بعد از اون یوجین و اسپنسر و بقیه شهرک نشین ها هم وارد میشن، کارزاری که دیانا توی خواب میدید محقق میشه و ضربات پی در پی و یک دست مهاجمین رو یکی بعد دیگری زمین میندازه، اما خب این ارتش نه خسته میشه و نه می ترسه، اما گروه ما حالا دیگه کم رمق شدن ولی میراث دیانا داره جواب خودش رو میده!!!

.

۱۳- دریل، آتش نمی افروزد، دریل خود آتش است!

باز هم دریل دقیقا وقتی که باید، به داد برادر و خونوادش میرسه، و اونچه از دوایت در اپیزود ۶۰۶ آموخته رو به کار میبنده، و با یک شلیک جانانه گله رو متفرق میکنه، گروه که حالا فرصتی پیدا کرده نفسی تازه کنه با فریاد های ریک دوباره به خودش میاد و سلاخی آغاز میشه…

.

۱۴- میخوام دنیایِ جدید رو نشونت بدم کارل!

اشتباه می کردم، فکر می کردم بعد از اینهمه وقت پشت دیوارها بودن، نمی تونن یاد بگیرن، ولی امروز دیدیم که چه کارهایی میتونن بکنن، دیدم که “ما” چه کارهایی میتونیم بکنیم! اگه با هم باشیم. دیوارها رو گسترش میدیم چون بازم به ما حمله خواهد شد، هر چی که دیانا می گفت ممکنه، من مطمئنم. می خوام دنیای جدید رو نشونت بدم کارل! (دنیایی که دیگه از هیچی نمی ترسیم و توش فقط امید هست و امید و امید )

.

پیروز باشید.