دوستان درود.

یک سال گذشت!

بله! پارسال ، البته پارسال واکینگ ددی، یه همچین روزی و یه همچین ساعتی هر کدوممون یه گوشه افتاده بودیم یا گریه میکردیم یا خواهر و مادر نگان رو مورد مرحمت قرار میدادیم.

 

یه سال گذشته و ما هنوز دلمون برای گلن و آبراهام تنگ میشه. خب، البته بیشترمون!

بعضیامون با مرگ این دو تا سریال از چشممون افتاد و دیگه هر چی شد، به نظرمون تقلای ناموفق سریال برای هیجان انگیز تر شدن بود. هر چند من خودم همچنان مثل روز اول عاشق سریالم و کل زندگیمو گرفته و مال خودش کرده.

خیلیامون یه دل نه صد دل عاشق نگان و سایمون شدیم، خیلیامون اسمشون میاد کهیر میزنیم.

 

خلاصه…

توی این یه سال خیلی اتفاقا افتاد.

خیلیا به جمعمون پیوستن… خیلیا از جمعمون رفتن…بعضیا رفتن و برگشتن … یه عده از سریال رفتن… یه عده از بیننده های سریال عمرشون کفاف نداد و امسال پیشمون نیستن… یه عده هم پارسال با سریال بودن و امسال اجل مهلتشون نداد با ما باشن… مثل بدلکار سریال و گوینده اش…

 

اونایی که اومدن خوش اومدن… و اونایی که رفتن خدا به همراهشون…

 

ولی ماها که هستیم خوشحالیم که امسالم با شماها هستیم.

ان شاءالله که طبق تقویم AMC ، سال واکینگ ددی خوبی برامون باشه

 

لینک ویدئوی The Victims

لینک ویدئوی Nuclear

لینک ویدئوی He’s Korean